Zaćma to schorzenie oka, które polega na mętnieniu soczewki, prowadzącym do zaburzeń w widzeniu. To powszechna przypadłość, zwykle związana z procesem starzenia, ale może również wynikać z urazów, chorób oczu czy dziedzicznych predyspozycji.
Naturalna soczewka oka jest zazwyczaj przezroczysta i elastyczna, umożliwiając ostre skupienie obrazu na siatkówce. Jednak w przypadku zaćmy soczewka staje się mętna, co powoduje zaburzenia widzenia. Przyczyny zaćmy mogą być różnorodne, ale najczęściej związane są z procesem starzenia się organizmu. Inne czynniki ryzyka obejmują ekspozycję na promieniowanie UV, palenie papierosów, choroby metaboliczne, urazy oka, stosowanie niektórych leków czy genetyczne predyspozycje.
Zaćma jest chorobą postępującą i objawy najczęściej pojawią się sukcesywnie. Często pacjenci tłumaczą pogorszone widzenie jako chwilową niedyspozycję związaną ze zmęczeniem oczu czy ogólną kondycją zdrowotną. Najczęstsze objawy zaćmy to:
- zniekształcenie lub zamglenie widzenia,
- zmniejszenie ostrości widzenia,
- zmniejszona zdolność rozróżniania kolorów (wyblakły obraz),
- wrażenie widzenia przez matowe szkło,
- zmiana percepcji światła (np. dostrzeganie poświaty wokół źródeł światła),
- zwiększona wrażliwość na światło,
- trudności w widzeniu w warunkach słabego oświetlenia.
Zaćma jest chorobą postępującą, ale jest także jednym z najczęściej leczonych problemów wzroku. Leczenie zaćmy polega na chirurgicznym usunięciu mętnej soczewki i wszczepieniu sztucznej soczewki. To jedyna skuteczna metoda leczenia zaćmy, terapie farmakologiczne mogą jedynie spowolnić postęp choroby.
Zabieg usunięcia zaćmy najczęściej jest przeprowadzany metodą fakoemulsyfikacji: naturalna zmętniała soczewka jest rozpuszczana przez ultradźwięki, a następnie usuwana. W miejsce naturalnej soczewki oka wszczepia się sztuczną soczewkę wewnętrzgałkową. Procedura ta jest stosunkowo krótka i pacjent powraca do pełnej sprawności wzrokowej stosunkowo szybko.
W leczeniu zaćmy stosuje się różne rodzaje soczewek, w zależności od indywidualnych potrzeb pacjenta. Oto kilka podstawowych rodzajów soczewek używanych w procedurach zaćmy:
Soczewki jednoogniskowe (monofokalne)
Są to tradycyjne soczewki, które zapewniają ostre widzenie w jednej odległości – najczęściej z daleka. Pacjenci korzystający z soczewek monofokalnych mogą nadal potrzebować okularów do czytania lub wykonywania innych czynności na bliską odległość.
Soczewki wieloogniskowe (multifokalne)
Mają zdolność do skupiania światła zarówno na bliską, jak i daleką odległość, co pozwala pacjentom cieszyć się ostrością widzenia dalekiego i bliskiego. Często eliminują konieczność noszenia okularów po zabiegu zaćmy, okulary mogą być konieczne do odległości pośrednich (np. prowadzenie samochodu, praca przy komputerze).
Soczewki toryczne
Są zaprojektowane dla pacjentów z astygmatyzmem, czyli zniekształceniem kształtu rogówki. Pozwalają na skorygowanie zarówno zaćmy, jak i astygmatyzmu, co może poprawić jakość widzenia.
Soczewki zaawansowane
Są specjalnie skonstruowane, aby zapewnić prawidłowe widzenie w każdej odległości: z bliska, z daleka i odległości pośrednie. Eliminują konieczność noszenia okularów po zabiegu usunięcia zaćmy, co znacznie wpływ na komfort widzenia i życia pacjenta.
Zespół medyczny Weiss Klinik to specjaliści z wieloletnim doświadczeniem, którzy nieustannie śledzą światowe trendy w medycynie, doskonaląc swoją wiedzę i umiejętności.
NASI SPECJALIŚCIAby umówić się na wizytę w Weiss Klinik, kliknij w poniższy przycisk – wybierz lekarza, dogodny termin i wprowadź swoje dane osobowe oraz dane ze skierowania
UMÓW WIZYTĘ
