Jaskra dotyka najczęściej osoby w wieku po 40. roku życia. Początkowo ubytek pola widzenia jest nieznaczny i dotyczy obwodu zakresu widzenia. Czasami taki ubytek pojawia się przypadkowo – gdy nagle widzi się coś, co już wcześniej powinno być dostrzegalne kątem oka.
Pojedyncze, niewielkie ubytki powoli stają się coraz większe i zlewają się ze sobą, zasłaniając pole widzenia, pole widzenia zawęża się – widzimy tylko centralną część obrazu. Ostatecznie ubytek obejmuje także centrum pola widzenia. Dopiero wtedy ostrość widzenia pogarsza się, dochodzi do utraty wzroku.
Celem leczenia jaskry jest obniżenie ciśnienia wewnątrzgałkowego i zmniejszeniu ucisku na nerw wzrokowy. Można to osiągnąć dzięki leczeniu farmakologicznemu (podawanie kropli do oczu). Operacja jaskry jest ostatecznością i polega na wykonaniu przetoki, czyli nowej drogi odpływu płynu z oka, dzięki czemu dochodzi do obniżenia ciśnienia wewnątrzgałkowego.